Brak produktów w koszyku.
Menu
Cesarskie cięcie, choć często postrzegane jako bezpieczna alternatywa dla porodu naturalnego, jest dużym zabiegiem chirurgicznym. Blizna po cesarce to nie tylko ślad estetyczny – może wpływać na ruchomość tkanek, napięcia w obrębie miednicy, postawę, a nawet funkcjonowanie układu pokarmowego. Coraz więcej kobiet zgłasza się na fizjoterapię uroginekologiczną, by usprawnić pracę mięśni dna miednicy i poprawić jakość życia po porodzie operacyjnym. Szczególnie pomocne okazują się masaże blizny oraz terapia manualna tkanek głębokich. W tym artykule omówimy, dlaczego fizjoterapia po cesarce jest tak ważna i jakie efekty może przynieść.
Blizna po cesarskim cięciu to przecięcie kilku warstw tkanek: skóry, powięzi, mięśni i otrzewnej. Jej gojenie nie zawsze przebiega prawidłowo – może prowadzić do zrostów, ograniczenia ruchomości tkanek i zaburzeń w pracy układów: nerwowego, limfatycznego, pokarmowego czy rozrodczego. Niektóre kobiety odczuwają ból, drętwienie, napięcie brzucha lub uczucie ciągnięcia nawet wiele miesięcy po porodzie. Blizna wpływa też na ustawienie miednicy, co może powodować ból krzyża, bioder lub kolan. Bez odpowiedniego postępowania terapeutycznego, problemy te mogą się pogłębiać i utrudniać codzienne funkcjonowanie.
Fizjoterapia uroginekologiczna obejmuje kompleksowe podejście do ciała kobiety po porodzie. Po cesarskim cięciu terapeuta pracuje nie tylko z blizną, ale także z mięśniami brzucha, dna miednicy i postawą ciała. Pierwszym etapem jest ocena ruchomości tkanek wokół blizny i funkcji mięśni głębokich. Kolejnym – wdrożenie technik manualnych oraz ćwiczeń poprawiających stabilizację i kontrolę napięcia w obrębie tułowia. Terapia może obejmować masaż blizny, kinesiotaping, terapię wisceralną, a także naukę prawidłowego oddychania i aktywacji mięśni dna miednicy w ruchu.
Masaż blizny to kluczowy element terapii po cesarskim cięciu. Regularne rozmasowywanie tkanek wokół blizny poprawia krążenie, zwiększa elastyczność i zapobiega powstawaniu zrostów. Blizna staje się bardziej miękka, mniej bolesna i mniej widoczna. Dzięki temu poprawia się też funkcjonowanie narządów w jej sąsiedztwie – np. jelit czy pęcherza moczowego. Terapia manualna może również wpłynąć na redukcję bólu miesiączkowego, lepszą perystaltykę jelit i ogólne samopoczucie. Masaż warto rozpocząć już po pełnym wygojeniu rany – zazwyczaj po ok. 6 tygodniach.
Blizna to tylko wierzchołek problemu – napięcia po CC sięgają głęboko, obejmując powięzi, mięśnie i układ nerwowy. Terapia tkanek głębokich polega na stopniowym uwalnianiu napięcia z warstw, które zostały przecięte podczas operacji. Praca z powięzią może zmniejszyć bóle pleców, bioder czy miednicy, a także poprawić komfort w codziennych czynnościach, takich jak siedzenie czy podnoszenie dziecka. Technikami uzupełniającymi są suche igłowanie, masaż punktów spustowych oraz terapia wisceralna (praca z narządami jamy brzusznej).
Po cesarskim cięciu osłabieniu ulegają nie tylko mięśnie brzucha, ale również dno miednicy – mimo że poród nie przebiegał drogami natury. Ciąża, rozciągnięcie tkanek i nacięcie powłok brzusznych wpływają na cały układ stabilizacyjny kobiety. Ćwiczenia w fizjoterapii uroginekologicznej skupiają się na poprawie czucia głębokiego, świadomej aktywacji mięśni oraz nauce ruchów funkcjonalnych, które nie przeciążają blizny. To pozwala uniknąć rozejścia mięśnia prostego brzucha (diastasis recti), nietrzymania moczu i bólów kręgosłupa.
Badania potwierdzają skuteczność fizjoterapii w leczeniu dolegliwości po CC. W publikacji „International Urogynecology Journal” (2020) wykazano, że kobiety korzystające z fizjoterapii po cesarskim cięciu rzadziej cierpią na ból w obrębie miednicy i szybciej odzyskują sprawność funkcjonalną. Z kolei przegląd badań opublikowany w „Journal of Bodywork and Movement Therapies” (2018) potwierdza, że masaż blizny zmniejsza ryzyko zrostów i wspiera proces gojenia tkanek głębokich. Terapia manualna wpływa nie tylko na lokalne zmiany, ale także na całościową integrację ciała po operacji.
Fizjoterapię najlepiej rozpocząć po pełnym wygojeniu blizny – zazwyczaj po 6–8 tygodniach od operacji. Wcześniejsze działania mogą obejmować delikatną mobilizację tkanek i edukację ruchową. Przeciwwskazania do terapii obejmują aktywne infekcje, nierozwiązane stany zapalne, niewygojoną ranę, gorączkę oraz niektóre choroby przewlekłe. Wszystkie techniki powinny być dobrane indywidualnie przez doświadczonego fizjoterapeutę uroginekologicznego.
Fizjoterapia uroginekologiczna po cesarskim cięciu to inwestycja w zdrowie i komfort życia kobiety. Masaż blizny, praca z powięzią i ćwiczenia wzmacniające mięśnie głębokie przynoszą wymierne efekty: zmniejszają ból, poprawiają ruchomość, wpływają na postawę i jakość życia seksualnego. Regularna praca z ciałem pozwala szybciej wrócić do pełnej sprawności i zapobiec przewlekłym problemom w przyszłości. To podejście, które powinno być standardem po każdej cesarce – dla dobra ciała, psychiki i samopoczucia mamy.
Zamość, Heweliusza 5/lok.1
pn-pt: 10-20 / sb: 8-15
Zamość, Lwowska 28/lok.14
pn-pt: 10-19 / sb: 8-15
Przygotowujemy się do otwarcia nowej lokalizacji. Szczegóły wkrótce!
